Dlaczego święta bywają emocjonalnie wymagające? I czemu zmęczenie po nich jest czymś zupełnie normalnym

oddechowo blog 19.12

Święta często przedstawiane są jako czas radości, spokoju i odpoczynku. Jednak, gdy prezenty zostaną rozdane, a kolacja zjedzona, wiele osób czuje zmęczenie, napięcie albo potrzebę wycofania się i „pobycia samemu ze sobą”?

„Dlaczego tak się czuję, skoro wszystko było w porządku?”

Odpowiedź jest prostsza i bardziej wspierająca, niż mogłoby się wydawać:

święta są okresem dużego obciążenia emocjonalnego i fizjologicznego, nawet jeśli przebiegają w miłej atmosferze.

Dlaczego święta są emocjonalnie wymagające?

1. Intensywne interakcje społeczne

Badania psychologiczne pokazują, że długotrwałe i intensywne kontakty społeczne – zwłaszcza w rodzinnych kontekstach – zwiększają obciążenie emocjonalne i poznawcze. Święta często oznaczają powrót do dawnych ról, oczekiwań i dynamik, co wymaga dużej regulacji emocji. Dla wielu „powrót do domu” wiąże się z ponownym przeżywaniem dawno już zakopanych emocji i odkopywanie nieprzyjemnych tematów.

2. Wysokie oczekiwania i presja norm kulturowych

Normy społeczne związane ze „świątecznym ideałem” mogą wzmacniać stres i rozczarowanie, gdy rzeczywistość nie spełnia naszych wyobrażeń. Im większa różnica między „jak powinno być” a „jak jest”, tym większe napięcie psychiczne. Porównywanie się do innych jest rzeczą ludzką, jednak często powoduje, że czujmy, że nie spełniamy określonych „standardów”. W czasie świąt może to być odpowiednia ilość prezentów czy potraw na stole lub spędzanie czasu z osobami, które mają na nas negatywny wpływ tylko dlatego, że „to w końcu święta i należy je spędzić z rodziną”.

3. Przeciążenie sensoryczne i brak rutyny

Zmiana rytmu dnia, hałas, bodźce zapachowe, światło, nadmiar rozmów i informacji czyli wszystko to zwiększa aktywację układu nerwowego. Badania nad stresem pokazują, że brak przewidywalności i struktury podnosi poziom pobudzenia i zmniejsza zdolność do regeneracji naszego organizmu.

4. Kontakt z tematami straty i braku

Święta mogą uwydatniać nieobecność bliskich, samotność lub żałobę. Psychologia emocji wskazuje, że okresy symboliczne (takie jak święta) nasilają przeżywanie strat i emocji związanych z przeszłością.

Dlaczego po świętach czujemy się wyczerpani?

Zmęczenie po świętach nie jest oznaką słabości.

To naturalna reakcja organizmu po długotrwałej aktywacji układu stresowego. Układ nerwowy potrzebuje czasu, by wrócić z trybu mobilizacji do trybu regeneracji. Badania nad fizjologią stresu pokazują, że nawet pozytywne wydarzenia wymagają energii adaptacyjnej. Innymi słowy: nawet „dobre święta” kosztują.

Jak łagodnie zresetować się po świętach - 3 krótkie kroki

1. Dzień o obniżonej stymulacji

Zadbaj o jeden dzień z minimalną ilością bodźców: cisza, mniej ekranów, brak planów. To pomaga obniżyć pobudzenie autonomicznego układu nerwowego i wspiera powrót do równowagi.

2. Powrót do ciała przez prostą praktykę uważności

Kilka minut świadomego oddechu lub skanu ciała przywraca poczucie bezpieczeństwa i obecności. Badania nad mindfulness wskazują, że takie praktyki wspierają regulację emocji i obniżają napięcie.

3. Symboliczne domknięcie świątecznego czasu

Zapisanie kilku zdań:

  1. co było trudne,

  2. co było dobre,

  3. co chcesz zostawić za sobą,

pomaga psychice przejść z trybu intensywności do etapu integracji doświadczeń.

 

Święta nie muszą być idealne, by były ważne. A zmęczenie po nich nie oznacza, że coś poszło nie tak – oznacza, że przeżyłeś intensywny czas. Regeneracja nie jest luksusem. Jest naturalnym kolejnym krokiem.

📚 Bibliografia

  1. Baumeister, R. F., & Leary, M. R. (1995). The need to belong: Desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychological Bulletin, 117(3), 497–529.

  2. Bonanno, G. A., et al. (2007). Resilience to loss and chronic grief. Journal of Personality and Social Psychology, 91(1), 102–120.

  3. Higgins, E. T. (1987). Self-discrepancy: A theory relating self and affect. Psychological Review, 94(3), 319–340.

  4. Kabat-Zinn, J. (2013). Full Catastrophe Living. Bantam Books.

  5. McEwen, B. S. (2007). Physiology and neurobiology of stress and adaptation. Physiological Reviews, 87(3), 873–904.

  6. McEwen, B. S., & Wingfield, J. C. (2010). What is in a name? Integrating homeostasis, allostasis and stress. Hormones and Behavior, 57(2), 105–111.

  7. Tang, Y. Y., Hölzel, B. K., & Posner, M. I. (2015). The neuroscience of mindfulness meditation. Nature Reviews Neuroscience, 16, 213–225.

Możliwość komentowania została wyłączona.