„Często rozmyślamy na temat konieczności zmian w życiu, ale dla większości ludzi te rozmowy nie przechodzą w czyny. Jeśli ludzie poprawiają swoje życie, to częściej martwią się i starają się poprawić jego materialny aspekt. Dużo mniej wysiłku wkłada się w rozwijanie sfery duchowej. Jednym z powodów jest to, że rozwijanie się duchowo jest znacznie trudniejsze. Wydaje się, że obserwowanie tylko oddechu, bycie uważnym w procesie jest łatwe.
⠀
Ale… aby to osiągnąć trzeba rozwijać takie umysłowe cechy jak uważność, świadomość, koncentracja. Dużo łatwiej pracować fizycznie niż umysłowo. Istnieje także inne niebezpieczeństwo w praktyce — wielu ludzi jest zdolnych zacząć, ale dokończenie rozpoczętego zadania jest bardzo trudne. Rzadko udaje się wytrwać w praktyce.

Jak zacząć głęboko praktykować? Świetną okazją jest medytacja w grupie – na przykład podczas odosobnienia pod kierunkiem nauczyciela buddyjskiego.
Najczęściej słowo „odosobnienie buddyjskie” kojarzy się ze słowem „medytacja”. Ale to jest zachodnie słowo. Budda używał słowa „praktyka” — w języku pali „bhavana” — dosłownie oznacza „uprawianie, doskonalenie, poprawianie, osiąganie postępu”. Przede wszystkim — postępu naszego umysłu, jego umiejętnych cech i stanów.
⠀
Praktyka pomaga nam rozwijać umiejętność odpuszczania, życzliwość, Miłującą Dobroć, pomaga tworzyć dobrą atmosferę w naszym sercu i umyśle, rozwijać umiejętne stany serca, sprawiając, że stajemy się lepsi i, co za tym idzie, nasze otoczenie także. Przecież każdy człowiek może przejąć naszą spokojną postawę.”

Ajahn Hubert